Ik ken genoemde Dr, Shah niet persoonlijk, alleen uit de publicaties over hem in de D&R.
De indruk die ik daar van hem kreeg, was dat hij eigenlijk een beetje vreemde eend in de bijt van de drafsport, was. Te blij, te optimistisch, te positief.
Dat zijn niet echt eigenschappen, die je helpen in de sportieve en organisatorische slangenkuil, te overleven.
Ik zou wel benieuwd zijn, naar de redenen waarom dhr Shah op een gegeven moment de sport de rug toegekeerd heeft.
Misschien komen daar wel zaken uit naar voren, waar de huidige bestuurders en professionals iets aan hebben en lering uit kunnen trekken?
Of ben ik nu te simpel?
Of heeft dhr Shah te vaak wat radiologische straling meegekregen, waardoor het paardenvirus werd uitgeschakeld?
Dhr Shah ken ik dus niet, maar ik ken nog wel een aantal andere serieuze en positieve eigenaren, die ook bereid waren zich in te zetten voor de sport in het algemeen. Helaas, ook zij hebben de eerder genoemde slangenkuil niet overleefd. Het zal wel bij de sport horen denk ik.